Wie Wim zegt, zegt gitaar. En die bespeelt Wim al heel lang, in heel veel verschillende genre’s, met verschillende instrumenten en via verschillende versterkers. Daar gaat deze pagina over.
Gretsch werd zo rond 1880 opgericht door de vanuit Duitsland geëmigreerde Ferdinand Gretsch. Hij begon vooral met het vervaardigen van slagwerk. Dat zie je direct terug in het oude logo ▼ .
In de jaren ’50 begon de firma ook met het bouwen van gitaren. Daarvoor werd het logo “strakgetrokken”. Dat logo staat ook op de slagplaat van Wim’s Gretsch.
Er zijn veel bekende gitaristen die ook op Gretsch spelen. Met de klok mee: Malcolm Young AC/DC, Brian Jones (Rolling Stones), Duane Eddy, Mark Knopfler (Dire Straits), Bono (U2), Neil Young en Brian Setzer (Stray Cats).
Natuurlijk heeft Wim meer gitaren. Naast zijn Gretsch heeft hij een Fender Stratocaster die in 2002 in de USA is gemaakt en is uitgevoerd in een hippe rode kleur (red sparkle).
Leo. Dat was de voornaam van meneer Fender. Vanaf eind jaren ’30 hield hij zich bezig met het onderhoud van radio’s. In die tijd bestonden radio’s geheel uit buizen voor het versterkergedeelt. Plus een ontvanger en een luidspreker. Hij haalde er na WO2 dat ontvangstgedeelte uit, en de gitaarversterker was geboren. Samen met een ontwerper (George Fullerton) bedacht Leo Fender ook een electrische gitaar. Die had hij in gedachten om meer versterkers te kunnen verkopen. In 1950 zag de Telecaster het licht en in 1953 was daar de Stratocaster. De rest is de geschiedenis van de Rock ’n Roll.
Tenslotte zijn Gibson Midtown Standard P90. Deze gitaar is weinig bekend. Logisch, want zoveel zijn er niet gebouwd. Kwalitatief erg goede gitaren, maar gitaristen kozen toch liever voor een bekende model van Gibson, als de Les Paul of de SG. Bijzonder aan de gitaar van Wim zijn de elementen. Dat zijn P90’s. Die elementen zaten op alle elektrische gitaren van Gibson, tot in 1957 de Humbucker werd uitgevonden. De P90’s geven de gitaar een echte blues sound.
Wim had nooit zo veel met effecten. Sinds de Line 6 M13 op zijn pad kwam is dat totaal veranderd. Dit apparaat biedt een scala aan digitale kopieën van bekende effecten. De kwaliteit is zo goed, dan het moeilijk is de kopie van het origineel te onderscheiden. Bijzonder is ook dat het instellen erg makkelijk is. Voor het gemak zijn de namen van de instelde effecten er boven gezet.
Wim had al geruime tijd een Vox AC30 op zolder staan. Hij gebruikte die eigenlijk niet omdat het een behoorlijk zware versterker is. Tsja, een versterker met veel buizen heeft ook een grote transformator nodig. En die is zwaar. En twee luidsprekers van 30 cm in doorsnede zijn ook niet de lichtste.
Bij nadere inspectie bleken er niet de juiste luidsprekers in te zitten. De klank werd er daardoor niet beter op. Toevallig werden andere, tijdscorrecte luidsprekers op Marktplaats aangeboden. Deze G12-125 zijn alleen in 1979, hetzelfde jaar als de rest van de AC30.
Naast de Vox heeft Wim ook een Fender Blues Junior. Een kleine amp van maar 15 watt en met een speaker van 10″ (22,5 cm). Deze Fender heeft een prachtige sound, maar mist veel in het laag. Logisch. De AC30 heeft 20 speakers van ieder 12″ (30 cm). En de G12-125-speaker staat bekend om de prima weergave van de lage tonen.
© Bluesville (laatste update: 7 februari 2023)
475total visits,1visits today