A, Bm en Bm7. Meer akkoorden heb je niet nodig om een kippenvel veroorzakende song te gebruiken. Dat doet Etta James in 1967 als zij “I’d rather Go Blind” schrijft. Toegegeven, de openingsakkoorden van “A chance Is Gonna Come” van Sam Cooke uit 1961 zijn vrijwel gelijk. Die gebruikt Bb en Cm, maar breidt er nog een serie akkoorden aan vast. Etta niet. Die houdt het liever simpel. Maar we lopen nu wel erg op het verhaal vooruit…

Geboren op 25 januari 1938 als Jamsetta Hawkins. Moeder Dorothy Hakins is ten tijde van de bevalling pas 14 jaar oud, dus is zij tijdens de conceptie…veel te jong dus. Etta en moeder wonen in Los Angeles. Zij heeft In haar hele jeugd geen enkele katoenplantage gezien. Dat is duidelijk van invloed op haar “sound”.

Het Los Angeles uit 1935 dat allang niet meer bestaat

Over de biologische vader is “officieel” niets bekend. Logisch, want seksuele contacten met minderjarigen werden ook in 1937 niet getolereerd. Toch heeft Etta een duidelijk beeld over haar vader. Ook daarover later meer. later meer..

Op deze foto is Ella 12 en haar moeder 26 jaar. Gezellig samen shoppen. Maar een “echte” moeder wordt Dorothy nooit. Met grote regelmaat is zij “spoorloos”. Ze is dan weer eens bij een vage minnaar ingetrokken, zonder hem te vertellen dat ze al een flinke dochter had. Etta wordt dan steevast in pleeggezinnen opgevangen. Als ze over haar biologische moeder praat, dan noemt ze haar de Mystery Lady. Niet bepaald een vlijende bijnaam.

Op haar 5e jaar gaat Jamsetta bij het Echoes Of Eden Choir in St. Pauls Baptist Church in Zuidelijk Los Angeles. De dirigent is James Earle Hines. Hij heeft tamelijk ongewone didactische methoden. Zo knijpt en stompt hij Jamsetta in haar borst. Hij is er heilig van overtuigd dat een stem zich op die manier het best ontwikkelde. Al snel zong Jamsetta het hardst van allemaal.

Een van de pleeggezinnen waar zij het vaakst werd opgevangen was ie van “Mama Lu” en haar man Sarge. Ook die Sarge was niet zuiver op de graad. Als hij ’s nachts zat te pokeren met vrienden, met de nodige drank op, dan haalt hij Jamesetta uit bed om voor het “gezelschap” te zingen. Daar houdt zij een levenslange afkeer over het gedwongen zingen van verzoeknummers.

Dansen in de Juke Joint in Clarksdale, Mississippi (rond 1939

Vanaf haar 12e gaat Etta (zoals ze zich is gaan noemen) steeds vaker in het Chitlin’ Circuit zingen. Plaatsen waar mensen van kleur elkaar ongestoord kunnen ontmoeten, zingen, dansen, lachen, kortom, gewoon leuke dingen doen.

Joe Jonas – The Chitlin’ Circuit (That’s where all the bluesmen come)

Johnny Otis (center), shown playing with his band The Johnny Otis Revue.

Via via ontmoet ze op haar 13e bandleider Johnnie Otis in Los Angeles. Deze van oorsprong Griekse zanger en bandleider (Ioannis Alexandes Veliotes, 28 december 1921) was van grote invloed op de carrière van veel beginende artiesten in de werkers van de Rhythm & Blues en Rock ‘ Roll. Dat leverde hem de bijnaam “Grandfather of Rhythm and blues” op.

Johnny Otis Show – Willie and the Hand Jive (1957)

Volgens Otis is de naam Jamesetta niet echt geschikt om als artiest te gebruiken. Hij husselt de naam wat door elkaar en komt tot ‘Etta James’. Die gaat akkoord en ’the rest is history’…

Otis heeft een damesgroep onder contract: the Creolettes. Als snel maakt Etta deel uit van dit trio. Otis weet ze onder te brengen bij Modern Records. Die komt uitgebreid voorbij in het verhaal over Ike Turner. Onder druk van de maatschappij wordt de naam veranderd in ‘Peaches’. Op zich een wat wonderlijke naam voor drie vrouwen van kleur, maar ach..

Etta James and The Peaches – The Wallflower (1955)

In 1955 wordt de single The Wallflower uitgebracht. Als uitvoerenden staan ‘Etta James and The Peaches’ op het label. Volgens de gegeven is het nummer geschreven door Etta, Johnnie Otis en Hank Ballard, maar ontbreekt van die laatste de naam bij de credits.

In 1955 zijn Etta James en The Peaches nog niet veel groter dan een kleine vermelding linksonder. Op dat moment is de plaat The Wallflower net uitgebracht.

In februari 1955 bereikt de plaat de #1 positie bij Billboard Hot Rhythm & Blues Tracks. Otis weet het te regelen dat Etta James and The Peaches mee mogen op de grote tour van Little Richard door de hele USA. Ze maken deel uit van een complete line-up.

Tijdens de shows weet Etta moeiteloos overeind te blijven tussen al het vocale geweld. Sterker nog: per show groeit bij alle aanwezigen dat deze jonge brulboei wel eens een hele grote ster zou kunnen worden.

In de studio…

De Peaches zijn op de fruitschaal blijven liggen ?

Bij een volgende plaat in 1957 wordt alle voorzichtigheid opzij gezet. De Peaches zijn als begeleidingsgroep verdwenen. Bijzonder: de naam blijft behouwen als bijnaam voor Etta James. Die zal ze haar hele leven trots met zich mee dragen.

Het lukt Etta niet goed om een opvolger te schrijven voor de het The Wallflower. Haat contract met Modern Records loopt in 1960 af. De maatschappij wil wel verlengen, maar James heeft het idee dat zij een meer uitdagende omgeving nodig heeft om verder in het vak te komen. Daarom kiest zij er voor om een nieuw contract te sluiten bij Chess.

De eerste LP uit 1960

In 1960 verschijnt de eerste LP. Die wordt At Last genoemd. Wat zoveel betekent als: eindelijk. Maar dan in de betekenis van “dat werd een keertje tijd”. Het nummer Willie Dixon-nummer I Just Wanna Make Love To You wordt een behoorlijke hit van de Rolling Stones die het in 1962 opnemen.

I just wanna make love to you van de LP “At Last

De platen van James zullen door Chess worden uitgebracht op het Argo-label. Dat is een volle dochter van Chess en richt zich meer op de pop-markt. Men denkt dat het de platen geen goed zal doen als zij te nadrukkelijk met de blues van Chess in verband worden gebracht. In 1965 wordt Argo omgedoopt in Cadet records.

De familiegelijkenis is niet te ontkennen
Etta James – One for my baby (and one more for the road) (1961)

In 1961 verschijnt de film ‘The Hustler’ inde bioscopen. In de hoofdrol een jonge Paul Newman. De film gaat over een jonge poolspeler (je weet wel: zo’n biljard met 9 gaten en heel veel gekleurde ballen). Hij gaat hij de strijd aan met een bekende speler: Minnesota Fats. En juist deze Fats zou de biologische vader van Etta zijn. Onwaarschijnlijk? Etta is er volledig van overtuigd.

De derde single van de LP At Last is Something’s Got A Hold On Me. Etta James is een van de drie op de plaat vermelde auteurs. Dat betekent in ieder geval dat zij een aardig bedrag aan royalties kan krijgen als de plaat een hit wordt. En dat wordt het: # 4 in de R&B-charts en #37 in de Hot 100 van Billboard.

Etta James – Something’s got a hold on me (1960)
1961

Ook in 1961 kwam de tweede LP uit. Toepasselijk ‘The second time around’ genoemd. Als je niet beter weet, dan zou je denken dat zij deel uit maakt van de generatie crooners uit de jaren ’50. Gladde productie met strijkers. Een compleet andere Etta James dan je tijdens optredens kon horen.

Tenslotte komt in 1961 de LP “Miss Etta James’ uit met de singles uit de Modern Records periode Aangevuld met b-kantjes plus wat niet uitgebrachte opnames. Op die manier kon de kassa ook bij haar voormalige platenmaatschappij blijven rinkelen.

Een hit heeft natuurlijk direct invloed op de populariteit van een artiest (en diens gage)

Begin jaren ’60 trekt een bont gezelschap door de USA: de Etta James Revue. Gitarist is Curly Mays (1938). Geboren in Maxie, Louisiana en een neef van Clarence “Gatemouth” Brown en Philip Walker.

Na drie jaar met Etta James gaat hij spelen in de band van James Brown. Via via komt hij terecht in Las Vegas waar hij gaat spelen in diverse begeleidingsorkesten. Bijzonderheid: hij kan spelen met zijn voeten !

1962

In 1962 komt LP nummer 3 (de verzamelplaat niet mee tellend) uit. Ook hier oor je dat de platenmaatschappij Etta in de hoek drukt van wat men ‘jazz’ noemt. Een soort gladde versie zoals ook Frank Sinatra die maakt. Voor liefhebbers van lekkere blues is het een ‘no go’ area.

De ruige podiumact met een aantal R&B-klassiekers staat garant voor een erg mooie LP. Neem deze cover van Barrett Strong die ook door de Beatles en de Rolling Stones werd gedaan.

Etta James – Money (Live 1963).

In ‘Baby What You Want Me To Do’ is de basis van Jimmy Reed nog duidelijk te horen, maar Etta geeft daar met haar band een behoorlijk eigen draai aan. Die stem die halverwege een prachtige solo geeft…

Etta James – Baby what you want me to do… (1963)

Na het relatieve succes van de live plaat gaat de richting op van de op dat moment er populair rakende soul. De in 1965 verschijnende LP Queen of Soul neemt afscheid van de gladde violen. Echt een hele verbetering.

Etta James – Flight 101 (1965)
1967

In 1967 verschijnt ‘Tell Mama’ met daarop de giga hit I’d Rather go blind Volgens het gezaghebbende blad Rolling Stone een ‘blues and soul classic’.

Etta James – I’d Rather Go Blind (1967)

Etta vertelt dat ze een deel het lied in haar hoofd kreeg toen ze haar goede vriend Ellington “Fugi” Jordan bezoekt in de gevangenis. Tijdens het bezoekuur hebben ze het nummer afgemaakt. Om fiscale redenen zet Etta haar auteursrechten op naam van haar toenmalige partner Billy Foster, zanger van The Medallions.

Verplichte kost voor elke gitarist. Deze drie akkoorden zijn de basis van I’d rather go blind.

Door het succes van ‘I’d rather go blind’ wordt Etta een veelgevraagde zangeres. Zij kan daardoor voor zichzelf het erg vermoeiende leven van een maandenlang verblijf in een tourbus wat verzachten.

Op 16 oktober 1989 sterft Leonard Chess. Hij werd slechts 52 jaar oud.

Etta James is behoorlijk van de rel van zijn overlijden. In feite is hij een soort vaderfiguur van haar geworden, die nu is overleden.

Bij volgende platen gaat Etta het experiment aan met funk, rock, jazz en tenslotte weer de blues. Niet elke uitstap is een daverend succes, maar het valt niet te ontkennen dat zij artistiek meer in haar mars heeft dan het eindeloos herhalen van hetzelfde trucje.

Het is 16 oktober 1986. Chuck Berry wordt 60 jaar. Keith Richard heeft besloten dat dit niet zo maar voorbij mag gaan. Een herdenkingsconcert, naar dan met de hoofdpersoon feestelijk in het midden. Samen met de organisatie achter de USA-toernee’s van de Rolling Stones, bedenkt hij de opzet: een all-sterband die flink wat hits van en met Chuck speelt. Er komt een registratie van het optreden:

Echte sterren. Om er maar een paar te noemen: Eric Clapton – gitaar Keith Richard – gitaar Robert Cray – gitaar Roy Orbinson – gitaar Joe Walsh – gitaar Johnnie Johnson – piano Chuck Leavell – piano Joey Spampinato – bas Steve Jordan – drums Bobby Keys – saxofoon Linda Ronstadt – zang en: Etta James – zang

Etta James en Chuck Berry – Rock ’n Roll Music (1986)

Dit had een fantastische versie kunnen zijn, als de heer Berry gewoon 3 minuten zijn waffel had gehouden.

In 1987 vindt eindelijk een ontmoeting plaats tussen Minnesota Fats en Etta James. Of ze daadwerkelijk vader en dochter zijn houden ze voor zichzelf.

Op het Jazz Festival van Montreux van 1993 laat Etta 1993 een onuitwisbare indruk achter. Ze is dan 65 jaar en klinkt beter dan ooit.

Er verschijnt een aantal CD’s en DVD’s met optredens met grote jazz-orkesten tijdens het Montreaux-festival. Tijd over? Gewoon eens kijken.

In 1996 brengt Etta een CD uit met songs van Billie Halliday. Opvallende titel van de CD: Mystery Lady, wat de bijnaam is die zij zelf gaf gaf aan haar biologische moeder. Een mooie CD, waarbij de ingetogen zang erg sterkt klinkt.

Etta James – The Man I Love (1994)

Tijdens de repetities voor het concert ter ere van Chuck Berry in Hail Hail Rock ’n Roll ontstaat het idee om een vrouwelijke versie te maken van de Hoochie Coochie Man. Dat wordt de Hoochie Coochie Gal zoals die op de CD Life, Love and the Blues uit 1998 te horen is.

Etta James – Hoochie Coochie Gal( (1998)

De CD is zeer succesvol. Het behaalt plek nummer 3 op de Billboard Blues Charts en krijgt een nominatie voor een Emmy in de categorie “modern bluesalbum van het jaar”. Een ander opvallend nummer is de nieuwe versie van Spoonful die ze opneemt. Deze versie heeft voor een flink deel de sound van Bluesville bepaald.

Etta James – Spoonful (1998)

In het haar 2000 brengt zijn haar 24e studioplaat uit: Matriarch Of The Blues. De plaat wordt gemengd ontvangen. De ene criticus hoor de mooie bluessound die ook in moderne nummers blijkt te passen. Voor een ander had het allemaal niet zo gehoeven. Op de plaat spelen haar zoons Donto (drums) en Sametto (bas) met hun moeder mee. Hawg for Ya is een nummer van Otis Redding.

Etta James – Hawg for Ya (2000)

Op haar 25e plaat die ‘Blues to the Bone’ heet vertolkt Etta een aantal klassiekers uit de Chicagoblues traditie. Met haar band weet ze een gevoel op te roepen alsof je er echt bij bent. Neem de Crawlin’ King Snake van John Lee Hooker. Een echt grote slang. Het kost weinig moeite om hier een verwijzing in te zien naar een tamelijk uit de kluiten gewassen mannelijk geslacht, dat zich in een semi-parate staat bevindt. En jij, als luisteraar, zit in een warme, vochtige swamp in de Mississippi Delta.

Etta James – Crawlin’ King Snake (2004)

De klassieker Got my mojo workin’ krijgt hier een heerlijk swingende behandeling. Een aangename countryblues, compleet met het “domme mannen koor” op de achtergrond.

Etta James – Got my mojo workin’ (2004)

Het werd bekend door Little Walter, maar is geschreven door Jimmy Rogers, de gitarist van Muddy Waters. That’s alright gaat over het universele verdriet van de verlaten vrouw. Ze is niet boos of verdrietig. Ze berust in haar situatie. Wat moet ze anders?

Etta James – That’s allright (2004)

Dringend advies: eigenlijk zijn alle nummers uit deze periode supergaaf. Laat Spotifi zijn werk doen, ga zitten en geniet.

The Dreamer is de titel van haar 29e CD. Omdat zij tijdens de opnamen al ziek was is de CD op 20 maart 2012, twee maanden na haar dood, postuum uitgebracht. Op deze plaat heeft ze eental van haar favoriete nummers uitgekozen om vast te leggen. Gewoon haar keuze. Punt. En eigenlijk is dit gewoon heel erg mooi uitgangspunt voor een zwanenzang.

Etta James – Cigarettes And Coffee (2011)

Ook haar laatste rustplaats is rest, kalm en sereen. Het is een plek in een urnenmuur van Inglewood Park Cementery in Los Angeles. Het is een laatste rustplaats voor veel mensen uit de entertainmentindustrie, als: Ella Fitzgerald, Chet Baker, Billy Preston en Sylvester.

Links naar andere helden:

John & Alan Lomax

B.B. King

Billie Holiday

Bo Diddley

Bonnie Raitt

Chess

Chuck Berry

Howlin’ Wolf

Ike Turner

John Lee Hooker

Jimmy Reed

Koko Taylor

Little Walter

The Rolling Stones

Best Of The Rest

De pagina’s in het groen zijn open. Als er een groen vinkje ✅ achter staat, dan wil dat zeggen dat de pagina in kwestie gereed is. Is de naam nog in het zwart? Dan wordt er nog stevig over nagedacht

Terug naar het begin der dingen

© 2023 Ronald Nijenhuis/Bluesville (Laatste update: 20 mei 2023)

285total visits,1visits today