Het enige instrument van een zangeres is haar stem. Vandaar dat Jeannet hoge eisen stelt aan de kwaliteit van haar microfoon. De keuze is gevallen op een Beyerdynamic. Misschien niet zo’n heel bekend merk, maar het behoort tot de absolute top in professionele apparatuur.
De gitaar die Jeannet op de foto bespeelt ▲ is deze Canadese Godin 12-string. Een erg mooi instrument met een erg warme en volle klank. Bluesville is zeker van plan om ook “unplugged” te spelen. Dan komt zo’n gitaar goed van pas.
Jeannet heeft een voorkeur voor een gitaartoets van palissander. En groen staat haar ook erg goed. Daarom koos zij voor deze ▼ groene gitaar die haar appearence compleet maakt. Het is een Squier Stratocaster. In feite een Fender, maar dan eentje die in het Verre Oosten is gebouwd.
Voor de versterking van zowel de Godin als de Squier staan een Fishman Loudbox Pro klaar. Dat is een 100 watt transistorversterker die helemaal gericht is op het zo onvervormd mogelijk weergeven van acoustische instrumenten. Fishman is bekend geworden met hun inbouwsets in acoustische gitaren. Je vindt ze in vrijwel elk merk in de hogere middenklasse.
Zoals al gezegd is Beyerdynamic de keuze van veel profs in de muziek. Jeannet gebruikt een al wat oudere microfoon. Het type is de M88. Dat type is nog steeds verkrijgbaar, maar dan in een gemoderniseerde versie (M88 VG). Overigens zijn oude microfoons erg gewild in de studio’s. Er wordt gezegd dat deze door hun ouderdom warmer gaan klinken. Dat kan ook bijgeloof zijn. Wie zal het zeggen.
Naast de geweldige Beyerdynamic maakt Jeannet veelvuldig gebruik van de AKG D5. Dat is geen topmicrofoon. Het is ook geen slechte microfoon. Het is de microfoon voor dagelijks gebruik. Onverwoestbaar. En zeker bij repetities zijn dat eigenschappen waar je meer aan hebt dan absolute topkwaliteit.
Waarom het zo is, weet bijna niemand. Maar als je vijf microfoonsnoeren keurig naast elkaar legt, dan vormen ze aan het eind van de avond een vrijwel onontwarbare kluwen. En het kan altijd erger:
Dat kan simpeler volgens Jeannet. Zij kiest daarom voor een digitaal systeem van Sennheiser. Een zender die achterin de microfoon gaat en een ontvanger die in de mengtafel verdwijnt. Daarvoor had ze ook al een draadloos systeem, maar dat werkte op een frequentie die nu beschikbaar is gesteld voor het 4G-netwerk. En dus verboden is voor gebruik van zenders/ontvangers. Het kabeltje is voor het opladen…
Jeannet gebruikt een eenvoudige, maar erg goed klinkende Mackie FX12 mengtafel. Nee, geen mixer: die gebruik je in de keuken. Er kunnen 4 microfoons op aangesloten worden en twee lijningangen. In de praktijk is dat voldoende: Jeannet zelf zingt, Ronald en Michel doen het koortje. En de mondhamonica van Henk wordt met een snoertje vanuit zijn eigen versterker doorgelinkt.
Als er meer kanalen nodig zijn (bijvoorbeeld om de drums mee uit te versterken) dan is een Behringer Xenox 16-kanaals mengtafel beschikbaar.
LD Systems wordt in Duitsland ontworpen, maar gebouwd in China. Dat is blijkbaar goedkoper. Dit is een actieve monitor. Dat wil zeggen dat er een versterker is ingebouwd. In deze ▲ zit er eentje van 250 watt. De luidspreker is “coaxiaal”. Er zit een tweeter in het midden van de grote basluidspreker van 30 cm (12″). Bijzonder is dat deze krachtpatser toch maar 14 kg weegt. Momenteel is er 1 in gebruik. Het streven is om dat naar 4 uit te breiden; 3 aan de rand van het podium en 1 voor de drummer. Dat wordt trouwens pas een item als we mogen spelen op grotere podia.
Ook de PA-speakers zijn van LD-systems. Keurig weggewerkt achter een gaaswerk zitten giga veel speakers. In de voet zit ook de “woofer” oftewel de bas-luidspreker. Elke zuil is goed voor 1.200 watt aan continuvermogen met pieken tot 2.000 watt. Met de twee zuilen die wij hebben kunnen we makkelijk een publiek van zo’n 500 mensen bereiken. Mochten we meer power nodig hebben dan huren we er speakers bij en op festivals staat altijd een flinke PA.
We dansen de samba-ballensamba, zong André van Duin ooit al. Officieel heten ze Maracas en ze zijn afkomstig uit Latijns-Amerika. Deze ▲ zijn helemaal echt. Gemaakt van gelooid runderhuid en gevuld met gepofte rijst. Onmisbaar in de blues.
Er is nog veel meer “gereedschap” van Jeannet te tonen. Wat te denken van deze beatring? Nee, het is geen tamboerijn, want die heeft een vel bovenop. Net als te lang gekookte melk, maar dan anders.
En natuurlijk het “percussie-ei”. Een miniscuul instrument dat bijna onhoorbaar zijn werk doet. Eigenlijk is het een klein uitgevallen Maracas zonder stokje en bijna zonder vulling.
Ook de Kazoo maakt integraal onderdeel uit van de standaardset van Jeannet. En wie denkt dat dit de 2.0-versie van de haspijp is, zit er niet ver naast. Ze stammen beide uit de jaren ’60
Wie al een tijdje in de muziek zit, kent ze: de PAR64 spots die het podium langzaam veranderen in een broeikas. Daarom hebben wij vanaf het begin gezegd dat we alleen nog met LED-lampen willen werken. Net zo veel licht, geen warmte en…energiezuinig.
Dit is een PAR64 LED-spot. De afkorting PAR verwijst naar een internationale standaard voor de fitting en het formaat van de spots. Onze eigen E27 voet (waar ooit alle gloeilampen in gingen) is ook onderdeel van die afspraak.
Voor de aansturing van het licht gebruiken we deze LED Commander van ShowTec ▼ Het duurt even voordat je de logica snapt van DBX (het lichtbesturingssysteem), maar dan gaat het iets sneller. Het blijft een ingewikkeld systeem.
Tot slot heeft Jeannet nog heel veel kabels, statieven en standaards, maar die hebben we nog niet bij elkaar kunnen krijgen voor een groepsfoto.
© Bluesville (Laatste update: 8 februari 2023)
1835total visits,1visits today