Dit is de eerste gezamenlijke plaat van bluesgrootheden B.B. King en Eric Clapton uit 2000. Natuurlijk hadden ze elkaar al vaker op het toneel en in de studio getroffen, maar dit was een complete plaat. In 2001 won de plaat de Grammy Award voor Best Traditional Blues Album.
Het titelnummer is niet van de hand van Clapton of King. Het is geschreven door John Hiatt en al in 1983 uitgebracht. Dat was vier jaar voor zijn internationale doorbraak met ‘Have a little faith in me’. Het origineel klinkt zo:
Opvallend detail: King en Clapton hebben hooguit het tempo iets verhoogd, maar aan de ‘feel’ van de song is eigenlijk weinig gedaan. De toegevoegde waarde zit duidelijk in de twee gitaren van de hoofdpersonen. Je kunt horen wie welke partij speelt: King speelt erg helder en Clapton heeft een meer chrunchy-sound.
Er zitten vier kleine wijzigingen in de tekst. Links in het zwarte vak het origineel, rechts de tekst van B.B. King en Eric Clapton. Wijziging 1 is dat de “white chick” in regel 4 een “pretty chick” is geworden. In regel 17 staat dat hij een “red cape and a shiny cold 45” heeft. Het wapen is veranderd in een “335” (een Gibson model). In het origineel staat: “I never saw his face, out I saw the light”. Dat kan duiden op een daadwerkelijk gebruik van de .45. Ook dat is aangepast, omdat de revolver een gitaar is geworden. Hiatt tot slot “stepped out a mirror” wat zo iets betekent als: uit een richting komen en rechtuit lopen op iemand af (die ook loopt) met een frontale botsing tot gevolg. B.B. King stepped out of Mississippi. Wat in historisch perspectief helemaal klopt. Zie ook de B.B. King pagina.
Bluesville speelt de versie van B.B. King en Eric Clapton.
© 2024 Bluesville (laatste wijziging 13 februari 2024)
53total visits,1visits today