Onze webmasters zijn momenteel met deze pagina bezig. Hij is wel gewoon te gebruiken. Zie je een groene link, dan is de pagina waarnaar wordt verwezen, klaar voor gebruik.
Kenners weten het waarschijnlijk allemaal wel. Deze pagina is juist bedoeld voor iedereen blues leuk is gaan vinden en die meer willen weten over een aantal helden die de blues gestalte gaven. Helaas niet allemaal. Dat is onbegonnen werk. Ook komen belangrijke plaatsen aan de orde. Alle hoofdstukjes beginnen met een grote letter. Die vormen, van boven naar beneden gelezen, ons motto (dat heet een acrostichon):
Etta James heeft een geweldige invloed op de blues. Een sterke, onafhankelijke vrouw met een magistrale stem. En door een ingewikkeld liefdesleven, verslaving en mishandeling zong ze niet de blues. Zij was de blues. Ze bracht de songs van anderen alsof ze van haarzelf waren. Ze schreef zelf ook nummers waaronder I’d Rather Go Blind, If I Can’t Have You en Damn Your Eyes.
Eric Clapton lijkt een vreemde eend in deze bijt. Toch wordt wereldwijd erkend dat hij de blues voor een zeer groot publiek bereikbaar maakte. Dat laat hij ook horen in de plaat ‘Mr. Johnson and me’ waarop hij alleen maar nummers van de grote meester speelt.
Perfecte tonen. Zeg je dat, dan denk je aan B.B. King.
Iedereen kent zijn nummers: Little Walter is veruit de bekendste bespeler van de mondharmonica. Hij was geen aardige man, zoop gigantisch en maakte met iedereen ruzie. Maakte dat goed door zijn spel. Speelde met alle grootheden in de blues, maar had ook op eigen kracht een flink aantal hits: Hate To See You Go, My Babe, Boom Boom (Out Goes The Lights) en Diggin’ My Potatoes.
Niemand speelde vuriger dan de ‘The Velvet Bulldozer’: Albert King. Hij werd ook wel een van de drie “Kings” genoemd samen met B.B. en Freddie. Hij was bijna 1.99 meter en woog zo’n 117 kg. Dat is inderdaad een reusachtig voorkomen. Hij was ook bekend door zijn bijzondere gitaar: de body van een Gibson Flying V met de hals van een Hopf.
Geen bluesmuzikant van de “eerste generatie” is zo bekend geworden als Muddy Waters, al bij leven een legende. Hij verhuist in 1943 van Memphis naar Chicago, waar hij zich weet te omringen met erg goede muzikanten. Hij krijgt een platencontract via Ike Turner. Muddy is een van de eersten die op een Fender Telecaster speelt. Een rode. Grootste hits: Hoochie Coochie Man, I Just Wanna Make Love To You, Manish Boy, Got My Mojo Working.
T-Bone Walker was en van de eersten en ook een van de besten.
Het waren erbarmelijke omstandigheden waaronder de voormalige tot slaaf gemaakten moeten leven in het Zuiden van Amerika. Onderdrukking, discriminatie, moordpartijen. Lees hierover meer op de pagina The Deep South. Spoiler alert: je wordt er niet vrolijk van, maar hier ontstond de blues..
Eind jaren ’40 gingen veel mensen van kleur vanuit het zuiden naar Chicago en Detroit. Vaak liftend op een goederentrein (The Freighttrain). In het noorden was veel werk: in de auto- en vleesindustrie. Deze pagina gaat over deze ontwikkelingen die ‘great migration’ wordt genoemd. Lees mee over de Chicago blues en de Detroit soul.
Begon alles met Robert Johnson? Natuurlijk niet. Maar hij was anders. Zijn teksten en virtuoze gitaarspel waren voor velen het voorbeeld. Men zegt dat hij zijn ziel aan de duivel verkocht om zo vreselijk goed te kunnen spelen. In zijn korte leven nam hij 29 nummers op. Hij stond toen op de “Crossroad”. Ook erg bekend: Sweet Home Chicago, Love In Vain, Last Fair Deal Going Down, Walking Blues.
Let it rock: iedereen kent wel een van zijn nummers. Chuck Berry was van huis uit een blueszanger en -gitarist. Bij zijn eerste opname bij de gebroeders Chess vroegen ze hem om iets up-tempo te spelen. Rock ‘n’ roll was geboren. Chuck ook bekend om zijn podiumact met de duckwalk. Hij bezat het vermogen om simpel klinkende teksten te schrijven. Hits: Johnny B. Goode, Roll Over Beethoven, Carol, Rock And Roll Music, Mabelline, School Days, Memphis Tennessee en nog veel meer.
U kent wellicht zijn naam: Howlin’ Wolf. Hij was een andere grondlegger van de Chicago Blues. Zijn muziek is veel minder bekend geraakt door eigen uitvoeringen. Giga veel anderen namen nummers van hem op. Zijn raspende zang maakte hem uniek. Daarnaast speelde hij ook mondharmonica. Ook hij had een geweldige band met songwriter/bassist Willie Dixon en gitarist Hubert Sumlin. Bekend: Spoonful, Smokestack Lightning, Back Door Man, Boom Boom, Wang Dang Doodle.
Echt raar: in zijn tijd was hij heel bekend en nu is zijn naam op de achtergond geraakt. Ten onrechte, want Jimmy Reed is een belangrijke grondlegger van het genre (bijnaam: Mr. Luck). Hij is de architect van de sound van artiesten als Elvis Presley, Eric Clapton en (vooral) de Rolling Stones, Fleetwood Mac en The Pretty Things. Zijn ritmegitaar heeft de rhythm binnen de blues voor altijd vorm gegeven. Hij had in de jaren ’50 zo’n 18 top-10 songs. Bekend: Big Boss Man, Honest I Do, Shame Shame Shame en Bright Lights, Big City.
Sinds het ontstaan van de blues was er een aantal vrouwen die krachtig hun partij meebliezen. In 1929 had Memphis Minnie al haar eigen band waarmee ze platen opnam. O.a. Little Walter is in haar band begonnen. Minnie schreef een groot aantal nummers. Haar If You See My Rooster werd later door Willie Dixon bewerkt. Hij bracht het als eigen song uit (Little Red Rooster), maar had het gewoon gepikt. Ook van Minnie: I’m Talking About You, Me And My Chauffeur Blues en Lonesome Shack Blues.
Aan de sound herken je deze man. Bo Diddley en het naar hem genoemde ritme. Zijn blues was ondermeer gebaseerd op de oude Afrikaanse ritmes. Destijds gebruikte men ook de term “Junglebeat”. Niet echt respectvol. Belangrijk in zijn sound zijn de Maracas (sambaballen). Zijn blues werd in de UK gewaardeerd. Erg veel covers werden gemaakt door The Rolling Stones, The Pretty Things, The Animals, The Yardbirds. Hits: Bo Diddley, I’m A Man, Roadrunner, Before You Accuse me, Who Do You Love en Let Me Pass.
Laat hij zijn naam (Jimmy Rogers) bijna gelijk hebben met een jodelende countryzanger (Jimmie Rodgers). Naast een baan als gitarist in de band van Muddy Waters, was Jimmy Rogers ook solo in de weer. Hij heeft in het begin van de jaren ’50 een aantal nummers opgenomen die nu tot de klassiekers van de blues worden gerekend: Walking By Myself, Shake Your Moneymaker, That’s Alright en Rock This House.
Ike Turner wordt altijd in één adem genoemd met Tina. Hij komt in die vergelijking er niet bepaald goed vanaf. Daar heeft hij het natuurlijk zelf naar gemaakt. Toch is die invalshoek een beetje beperkt. Er is meer over Ike Turner te vertellen. Veel meer…
Vaak bleek hij in de schaduw. Willie Dixon werd vooral bekend om de nummers die hij voor anderen schreef, waarbij hij zich wel eens liet inspireren door bestaande nummers. Iets wat destijds trouwens eerder gewoon dan uitzondering was. Vanwege zijn grote betekenis voor de bluesmuziek besloot Keith Richard in 1965 om levenslang de ziektekostenverzekering van Dixon te betalen. Songs:Spoonful, I Just Wanna Make Love To You, Hoochie Coochie Man, Down In The Bottom, Bring It On Home. In totaal schreef hij er ruim 500 (!). Hij was daarnaast ook nog een erg goede bassist.
Elmore James maakte de slidegitaar bekend. Van oorsprong was dat de neck van een whisky fles. die dronk je leeg, sloeg de hals er af en speelde. Vandaar dat het ook wel “bottleneck guitar” werd genoemd. Brian Jones was zo onder de indruk dat hij zich “Elmore Jones” noemde in 1961. In Little Red Rooster van de Rolling Stones hoor je het resultaat. Ook Eric Clapton was een goede leerling. Hits: Dust My Broom, It Hurts Me Too, One Way Out, Madison Blues, Blues Before Sunrise.
© Bluesville (laatste update 9 maart 2023)
3151total visits,1visits today