Dit is de pagina over de muzikale activiteiten van Allard Schaap, ritmegitarist van Bluesville. Hij heeft een lange weg afgelegd. Helemaal van de Punk via Nederlandstalig naar de Blues……

Allard is helemaal weg van EKO-guitars. Dat merk is in 1959 opgericht in Recanati, Italië. Dat is een erg mooi stuk van het land. gelegen aan de Adriatische Zee. Tot zover de toeristische informatie.

EKO werd in de jaren zestig vooral bekend om zijn Ranger-modellen. Een betaalbare western gitaar, die op de website van fetishguitar ‘de meest succesvolle Europese gitaar ooit’ wordt genoemd.

Je kunt meer te weten komen over de gitaren van Allard op zijn (binnenkort te verschijnende) gearpage. Daar staat ook meer over zijn bijzondere versterker van 1 watt.
Crisis

Rond 1976 gaan vier jongemannen uit Stadskanaal muziek met elkaar maken. Ze hebben al snel een naam bedacht: Crisis. De leden:
- Marius Dussel – bas
- Allard Schaap – gitaar
- Ron Karseboom – drums
- Harmen Schaap – gitaar

Crisis speelt weinig eigen nummers. Ze specialiseren zich in covers van de Engelse ban Dr. Feelgood. In het thuisland is deze band meegelift op de opkomende “punk’ stroming, maar had daar qua muziek bitter weinig mee te maken.
Na een tweede optreden volgt een derde. Natuurlijk is dat vaker het geval, maar dat derde optreden was buitengewoon memorabel. Het vond plaats op 19 maart 1977 in Bar-Dancing De Kienstobbe in 2e Exloërmond.

Crisis speelt als supportact van drie andere opkomende namen uit de nieuwe muziekstroom: Wayne County uit de USA en Cherry Vanilla en The Police uit de UK.

Wayne County & The Electric Chairs is een opvallende act. Zanger Wayne Rogers is open in het feit dat hij een transseksueel is. Na de nodige operaties wordt hij Jayne County. Maar dat is een tijdje na De Kienstobbe.

De USA-punk kwam tegelijkertijd op als de Engelse, maar de twee lagen muzikaal totaal niet in één lijn. DE USA versie is eigenlijk harde rock met zeer theatrale uitdossingen. Bands als The New York Dolls, The Heartbreakers (niet die van Tom Petty) & The Stooges (met Iggy Pop) maar ook Blondie en The Ramones vielen onder deze noemer.

Cherry Vanilla is geboren in New York als Kathleen Dorrite op 16 oktober 1943. Ze maakt als actrice en performer deel uit van de markante groep rond Andy Warhol in diens Factory. Lou Reed & The Velvet Underground zijn daar de huisband. Cherry maakt kennis met David Bowie en verhuist in zijn kielzog naar Engeland. Daar ontpopt zij zich als zangeres in een punkband, die qua muziek dicht bij Blondie blijft.
Cherry is duidelijk geen punk, maar speelt die rol met verve. Na haar muzikale avontuur start zij de eerste commerciële telefoonsexlijn van de UK. Daar bleek meer behoefte aan te zijn dan aan haar muziek: ze had meer aftrek…

The Police in 1977 met links de oorspronkelijke gitarist Henry Padovani. Hij was geboren en getogen in Frankrijk en in oktober 1976 naar Londen verhuisd. Hij maakte van december 1976 tot augustus 1977 deel uit van de band. Hij zal de gitarist van de band geweest zijn in De Kienbstobbe. Met Hanny wordt ook de eerste single “Fall Out” opgenomen. Hij verliet The Police wegens “muzikale meningsverschillen” en ging aansluitend bij Wayne Country spelen en daarna bij Kim Wilde. Zijn vervanger is Andy Summers. De rest is geschiedenis met de tweede single Roxanne (dat zich trouwens in Parijs afspeelt).
Voor The Police is dit het begin van een in de pophistorie ongekende carrière, maar voor Crisis pakt dit optreden anders uit. Muzikale meningsverschillen luiden het eind in van Crisis. Ronnie Karseboom en Marius Dussel gaan verder in punkbands als The Protectors en The Zips. De tweelingbroers Schaap leggen daarna zich toe op andere stijlen, zoals Engelse new wave en symfonische rock. Ook beginnen zij later het P.A. verhuurbedrijf Frontlijn.
Johnny Concrete

Johnny Concrete is een band met Harry van Lier als aanvoerder en speelt bluesrock met funkinvloeden. Optredens zijn er in o.a. Poppingahiem te Surhuisterveen, Sneeuwpop in Rehobot te Appingedam, kantine vliegveld Eelde en de Snikke te Hoogezand. De band bestaat tussen 1978 uit:
- Hans van Lier – slaggitaar, zang
- Allard Schaap – sologitaar, zang
- Jan Henk Sangers – drums
- Harry van Lier – basgitaar
- Marleen de Jong – zang
The First

Het geluid dat de band voortbrengt kenmerkt zich door een typisch jaren 1980 sound. Het is een kruising tussen new wave, blues en rock. De First is enige tijd de huisband van de Koffer, waar Wout regelmatig een act opvoert met karnemelk in een longdrinkglas met een randje citroen. Met het verdiende geld betaalt de groep de repetitieruimte van de Steenfabriek in Noorderhogebrug. Hier repeteert in die periode ook de band Nurse. Geluidsman Bert Oostergetel doet bij beide bands de knoppen. Nadat de steenfabriek wordt afgebroken wordt gerepeteerd in een boerderij aan de Madijk 2 te Eelderwolde. De bezetting van 1981 tot 1983:
- Wout van Voornveld – gitaar, toetsen, zang
- Allard Schaap – gitaar
- Harry Uyterwijk – drums
- Derk Haber – basgitaar
- Ronnie Runhart – zang
Met het nummer Pyjama’s heeft de groep destijds een flink aantal platenboeren bestookt. Als gadget wordt er in het demo pakket een pyjama meegestuurd. Deze actie levert enkele lauwe reacties op, maar geen contract. De groep heeft naast de clubs in de stad ook jongerencentra aangedaan, waaronder Stojeb Bedum. Er is een aantal demo ’s opgenomen in de repetitieruimte. De laatste demo is opgenomen in Rosegarden Utrecht. Na deze laatste opnamen valt het in de de repetitieruimte zo tegen, dat de leden van The First er twee maanden later mee stoppen.
Frontlijn PA
Wanneer de musicerende tweelingbroers broers Allard en Harmen Schaap in 1982 even geen band(s) hebben, besluiten ze hun collectie muziekapparatuur te gaan verhuren als PA-systeem aan bands. De eerste klus is met de metalband Vortex in De Bronx. Hiermee is Frontlijn P.A. een feit.
Naam Het bedrijf verhuurt P.A.-systemen en lichtapparatuur, en maakt in de loop der jaren demo’s en opnamen van verschillende bands. De naam Frontlijn komt van het idee dat de band zelf de ‘backline’ – de geluidsversterking achter een band voor de muziekinstrumenten van de muzikanten bestaande uit onder meer (bas)gitaarversterkers en speakerkasten – verzorgt en Frontlijn dus de ‘frontline’ ofwel de apparatuur vóór het podium om het geluid goed richting publiek te krijgen. [2] P.A. staat voor Public Address, dus de communicatie van het geluid naar het publiek toe. |
Wat begint als Frontlijn P.A. wordt later Frontlijn Geluid & Licht en rond 1992 Frontlijn Geluid, Licht en Studiofaciliteiten. In eerste instantie vanuit de woning van Harmen in Eelderwolde, daarna achtereenvolgens vanuit Beijum (1984-1987), Oldehove (1987-1988) en bij Het Viadukt (1992-1995). [3] |
Rond 1992 gaan Allard en Harmen ieder hun eigen weg. Harmen verhuurt liever zanginstallaties en Allard gaat liever met de bands op stap. Allard komt Sieto Kiewiet tegen en daarmee doet hij veel optredens. Meer namen waar Allard mee samenwerkt: Hans Seyferth (New Adventures), Bob Veldhuis (aanvankelijk beheerder Viadukt), Herwin, Tanco (Supertamp), Han, Joost Dellebare, Steven Roelfsema, etc. |
Het Viadukt Via de contacten met Sieto Kiewiet begint Allard in 1992 een studio in oefenruimtecomplex Het Viadukt aan de H.L. Wicherstraat. De regiekamer wordt gebouwd in een zeecontainer en er worden met diverse bands demo’s opgenomen. |
Wanneer Het Viadukt rond 1994-1995 gaat uitbreiden is er geen ruimte meer voor de opslag van Frontlijn. De studio wordt in die periode overgenomen door Jan Heddema. Allard bouwt in die tijd al wat af, het gedwongen vertrek uit Het Viadukt leidt uiteindelijk tot het einde van Frontlijn. |
Hieronder een deel van de bands waar Frontlijn mee heeft samengewerkt: The Beatniks, Plat, Vortex, Home, Deco Deco, Mandator (1988-1990), Mysto Dysto (1985-1987), Sabrosa (1986-1992), Screwball Institute, Toxic Town, Yphobia, De Yoghurts (1986-1992). |
Bronnen [1], [2], [3] ‘Frontlijn Geluid en Licht’, geraadpleegd op 7 maart 2025, van: https://app.quodari.com/p/memo/vpPGQ7WeAB. |
Het viadukt

Onder het viaduct bij de Meeuwerderbaan (de Groninger rondweg) wordt een viertal ruimtes gebouwd. In een ervan huisvest men de plantsoenendienst. Een andere doet dienst als opslag van schoolmeubelen. In een kleinere ruimte wordt een drietal oefenruimtes gepland. De grootste ruimte, die aan de zijde van de H.L. Wicherstraat ligt, krijgt een bestemming als ‘beatkelder’. De ruimte is onderverdeeld in een grote zaal van 26 keer 11 meter met daarnaast een entree en toiletten. Het gebouw wordt kaal opgeleverd : sanitair, bar en inventaris ontbreken. Er is ook geen precieze invulling van het voor de jeugd bestemde gedeelte. Het gebouw moet, zo vindt tenminste de toenmalige wethouder Hendriks, door de jeugd zelf ingevuld worden.

De start verloopt moeizaam. Subsidie komt niet los. De mensen van het eerste uur verdwijnen uit beeld. De ruimte komt leeg te staan.
Deze wordt gekraakt in 1978 door Surinaamse drugsgebruikers uit protest tegen het uitblijven van hulpverlening. Al snel nemen dealers de macht over en wordt het een duistere plek. De politie sluit de bunker in 1982.
Enige maanden daarna krijgt het Popburo het beheer over het pand en richt een oefenruimte voor bands in. Eigenlijk zoals oorspronkelijk de bedoeling was. In 1988 gaat het Popburo bankroet. De gebruikers van de ruimte zien hierin een kans hun eigen voorstellingen waar te maken. In 1989 richten zij daartoe Stichting Viadukt op. De gemeente gaat akkoord met het plan van de gebruikers. Er komt een drumruimte, concerten worden georganiseerd en zelfs houseparties. Ook de geluidsoverlast wordt aangepakt.
Edwin Pot en Sieto Kiewiet treden beging jaren 90 op als bestuurder namens de Stichting. Achter de bar staan André Koetse en Jan Heddema. Allard Schaap doet samen met Sieto Kiewiet het studiowerk in Het Viadukt. Allard en Sieto zijn goede vrienden en Sieto gaat regelmatig mee op pad met Allards eigen geluidsverhuurbedrijf Frontlijn (niet Frontline).Allard komt met het idee om in de toen nog lege tweede zaal een zeecontainer neer te zetten waarin ze een regieruimte creëren. Met een multikabel kunnen ze van daaruit naar alle repetitieruimtes komen. Op deze manier krijgen bands de kans demo’s te maken in hun eigen vertrouwde repetitieruimte. Jan Heddema neemt het studiowerk en later ook de hele studio over, wanneer Allard het te druk krijgt met ander werk en kinderen. Voordat de zeecontainer er is, wordt er korte tijd het driehoekige beheerdershokje aan de rechter kant van de entree gebruikt als regieruimte.De eerste demo die Allard en Sieto hier gemaakt hebben is met The Heat. Bands die in deze periode opname maakten zijn o.a. The Heat met Hit Back (oktober 1992), Mean Machine met Red Star (1992), Deco Deco met Cat in Coma (1992), Jan Poortman Band, Toxic Town (7 mei 1992) Nix News, Yphobia (4 april 1995) Special Delivery, Screwball Institute, Sax Wax, Polly, The Drugstore Cowboys, No No Say (april 1995) en Biobak (september 1995).Later is de zeecontainer verwijderd en de regieruimte naar het lage gedeelte van de afrit verplaatst. De Stichting besluit nu ook de oefenruimtes te verhuren en voert een streng financieel beleid, zodat de boekhouding klopt. In 1994 begint Jan Heddema met studiowerk, als vrijwilliger bij de Frontline studio. Op 1 januari 1998 begint Jan met zijn eigen Pet Sound Studio in het Viadukt. Later vertrekt hij naar een nieuwe studio in het gebouw van OOG Radio. Talloze groepen nemen met hem hun muziek op, ook buitenlandse bands. Hij is zeer geliefd bij de musici. Begin 2002 neemt Jan afscheid van het leven. Groningen verliest een belangrijke pijler van haar lokale popmuziek.De Vijf Pijpen
Op 25 april 1998 organiseert Het Viadukt het Gouden Pijpen Festival samen met Muziekcafé Koekkoek, dit om het opblazen van de vijf pijpen van de voormalige Hunzecentrale te ‘vieren’. Dit festival wordt ondersteund met de verzamel CD De Vijf Pijpen. Eind 2002 verschijnt de verzamel-CD (in LP-hoes!) ‘Het Viadukt’ ter gelegenheid van het zoveelin de huidige vorm bestaan van Het Viadukt. Ook maakt vormgever (onder andere Vera Art Division) en musicus Arjan Grooten (o.a. Hellectric) een concept voor een boek over de historie. Hiervan bestaan slecht drie exemplaren. Een uitgever voor dit boek blijkt niet zo snel te vinden.Verbouwing en interne uitbreiding
Bij het begin van Stichting Viadukt in 1989 werken de beheerders, medewerkers en vrijwilligers aan het verbeteren van de ruimtes. Vanaf midden jaren negentig volgen er enkele ingrijpende verbouwingen, waarbij de concertzaal een kwartslag draait en wat wordt verkleind ten gunste van meer oefenruimtes. Een nieuwe balustrade vergroot de capaciteit van de zaal weer wat.Op 1 januari 2006 trekt popkoepel Groverpop in bij Het Viadukt, waarmee ze dichter op haar achterban, de bands, zit.Een nieuw ‘Viadukt’
In de plannen voor de verbouw van de zuidelijke ringweg blijkt dat het complex moet wijken. Dit traject wordt eind jaren negentig al ingezet door de gemeente Groningen, maar de knoop wordt pas in 2014 definitief doorgehakt: het Viadukt moet plaatsmaken voor een verdiepte en verbrede ringweg aan de zuidkant van de stad.De beheerderders van Het Viadukt sturen hierover een brandbrief naar de gemeente. Omdat de verhuizing al over een jaar zou zijn, vreesde het bestuur geen tijd meer te hebben voor een verhuizing en verbouw van het nieuwe onderkomen. Op 1 oktober 2014 meldt wethouder Paul de Rook dat Groninger popbandjes nog twee jaar kunnen oefenen in het Viadukt onder de zuidelijke ringweg: “Dat is de korte termijn, we gaan uiteraard op zoek naar een oplossing voor de lange termijn.”In juni 2016 wordt bekend dat er, in samenwerking met de gemeente, een nieuw pand is gevonden aan de Euvelgunnerweg 17. In september 2016 begint de verbouwing en vanaf januari 2017 repeteren daar bands. In een later stadium moet er dan ook een zaal met podiumfunctie komen.
Op 18 maart 2017 word in het (oude) Viadukt een afscheidsfeestje gehouden: ‘Going Out With A Bang’.Rockumentary: ‘Repetition Works’
In 2017 vindt de première plaats van de muziekdocumentaire ‘Repetition Works’, waarin met enkele betrokkenen van toen en nu wordt teruggekeken op de turbulente geschiedenis van dit oefenruimtecomplex. De mini-docu is een initiatief van Stichting Filmcollectief Groningen, met facilitaire medewerking door Poparchief Groningen.
Five Points

The Five Points wordt opgericht in 2006 door Lodewijk van Weerden en Martin ‘Oelie’ Hovenkamp. De muziek kan het best worden omschreven als rock, blues en rhythm & blues, gemixed met een aantal bekende jaren zestig nummers. Met de komst van drummer Jan Schlimbach in de zomer van 2007 begint de band vastere vormen aan te nemen. Wanneer in maart 2008 Ben Schuiteman op bas zich aansluit is de eerste volledige bezetting een feit.

Onder de naam The Five Points Gang wordt in juni 2008 opgetreden op een Gronings straatfeest. De naam is ontleend aan een gangsterbende die rond 1890 de baas in New York was.

In april 2009 verlaat Martin de band en vrijwel direct daarop sluit Allard Schaap zich als (solo)gitarist aan. Op 29 oktober 2010 speelt de band op het showcasefestival Groningsch Peil. In juni 2011 mailt Jan Schlimbach het Poparchief het volgende: “Op zaterdag 4 juni 2011 heeft Five Points voor het laatst samen gespeeld. Zoals zanger en oprichter Lo eerder dit voorjaar vaststelde: Het heilig vuur is gedoofd!”. De bezetting was:
- Lodewijk van Weerden – gitaar, zang (2006-2011)
- Allard Schaap – gitaar (2009-2011)
- Jan Slimback – drums (2007-2011)
- Ben Schuiteman – basgitaar (2008-2011)
- Martin Hovekamp – gitaar (2006-2009)
- Marius Dussel – bas
- Allard Schaap – gitaar
- Ron Karseboom – drums
- Harmen Schaap – gitaar
© 2025 Bluesville (laatste update: 1 oktober 2025) |
370total visits,4visits today