Op deze pagina geen historisch overzicht van de loopbaan van de heren. Een beetje muziekliefhebber heeft die kennis wel paraat. En anders zijn daar prima boeken over. Deze pagina gaat over een heleboel mensen, gebeurtenissen en toevalligheden die hebben geleid tot de band die het nu is. Ook leuk, denken wij.
We beginnen eerst met deze CD uit 2016: Blue And Lonesome. Een aantal hoogbejaarde heren heeft zich opgesloten in de studio van Mark Knopfler en speelt ouwe blues. Op ouwe gitaren en versterkers. Natuurlijke vervorming. Galm. Bluesharp. Wat heb je meer nodig?
Het uitkomen van deze CD is een wake-up call voor twee gitaristen in Noord-Holland. Dat verhaal kan je lezen op de pagina bandhistorie.
Import LP’s
Ian “Stu” Stewart ✞
Vrijwel na hun oprichting gebeurt er iets vreemds in de samenstelling van de band. Ian Stewart (18 juli 1938 – 12 december 1985) verdwijnt van het toneel. Letterlijk, want in de studio is hij gewoon het 6e bandlid. Hoezo?
Samen met Brian Jones was Ian Stewart de oprichter van de Rolling Stones. Als Schot was hij een beetje een vreemde eend in de bijt tussen al die Londenaren. In plaats van zich minderjarig te voelen, bekeek hij het hele “bedrijf” met humor en ironie. Dus toen hun manager Andrew Loog-Oldham zei dat hij Stu er “te gewoontjes’ uit vond zien vond de laatste dat een geweldige grap.
Omdat Stu een “gewone baan” had naast de band was hij in het jaloersmakende bezit van een bestelbusje. Prompt werd Stu gekozen tot de eerste “roadmanager” in de Engelse R&B muziekscene. Toen de totale gekte uitbrak na Satisfaction wist hij zeker dat hij gelijk had. Hij kon nog rustig over straat. Zijn muzikale kameraden noemde hij steevast “My Little Three Coard Wonders”. Beperkte muzikanten die met drie akkoorden nog een heel eind kwamen.
Op het moment dat Mick Jagger en Keith Richard op bevel van manager Andrew eigen nummers gaan schrijven, verandert het contact. Zeker als in 1967 hun “Flower Power” periode aanbreekt. Nicky Hopkins is steeds vaker als pianist te horen (o.a. She’s A Rainbow en 2000 Light Years From Home).
Ook na het gedwongen vertrek in 1969 van Brian Jones blijkt Stu contact houden. Op Exile On Main Streek uit 1971 speelt hij onder andere op Sweet Virginia.
Zo bleef Ian tijdens vrijwel elke tournee mee spelen. Niet alle nummers. Hij deed simpelweg alleen die nummers die hij leuk vond. De rest kon hem gestolen worden.
Ook bij opname van “Dirty Work” was hij weer in de studio. Hij kreeg het zo benauwd dat besloten werd hem direct naar het ziekenhuis te brengen. Voordat het onderzoek kon beginnen stierf Stu in de wachtkamer.
Hij werd slechts 47 jaar oud.
Little Red Rooster
Het verhaal over de eerste en tevens laatste bluesplaat die op nummer 1 van de Britse hitparade wist te komen.
Een oud spreekwoord zegt: succes heeft vele vaders. Dat geldt zeker ook over het nummer over de kleine rode haan. Het nummer wordt toegeschreven aan Willie Dixon. Je ziet zijn naam ook verschijnen op de bladmuziek (wat een zeer lucratief bijproduct van de muziekmarkt was).
Er is een opname van Howlin’ Wolf uit 1961 waarin hij zijn versie van “the Red Rooster’ speelt. Het wordt uitgebracht in oktober 1961. Daarna verschijnt het ook een een LP van Howlin’ Wolf die nu wordt omschreven als het Rockin’ Chair Album uit 1962. De bijzondere slide-gitaar partij wordt gespeeld door Jimmy Rogers.
Het kan niet anders dan dat Brian Jones een exemplaar van deze LP in handen heeft gekregen. Zijn versie van de slidegitaar klinkt fraaier dan die ooit heeft geklonken. Brian is toch al bezeten van de slide, want in het begin noemt hij zich Elmore Jones.
Het is qua tekst duidelijk afkomstig van het platteland. Memphis Minnie bezingt een vrouw die haar haan kwijt is. En zij heeft hem nog wel horen kraaien rond dageraad. En het is erg onrustig bij alle hennetjes, want de haan is hem gesmeerd. Dubbelzinnig als men in die tijden was, blijft de vraag in hoeverre het gaat om een haan die is weggelopen of een buitenechtelijke vriend. Ach, er kraait geen haan meer naar...
Ook tijdens hun tweede bezoek aan de USA duiken de Rolling Stones op 6 november 1964 de Chess studio’s in (de eerste keer was juni 1964). Little Red Rooster is 1 van de 7 nummers die ze die dag opnemen. Het nummer verschijnt eind november 1964 al op single en wordt een #1 hit in de UK.
Brian Jones ✞
Was hij een goed gitarist? Nou nee, eigenlijk een gewone gitarist zoals die bij bosjes in Londen rondliepen. Was hij en aardige vent? Absoluut niet. Hij was een arrogante lul, om het maar even bot te zeggen. Wat was hij dan wel? Hij was, vooral en primair, Brian Jones.
Lewis Brian Hopkin Jones is geboren op 28 februari 1942 in de Londense voorstad Cheltenham. Beide ouders zijn afkomstig uit Wales.. Zus Barbara wordt op 22 augustus 1946) geboren. Op de foto: Barbara en Brian rond 1951.
Brian heeft twee muzikale ouders. Vader speelt orgel en piano, moeder is pianolerares. Bovendien heeft Brian een bovengemiddeld IQ van 135. Op zijn 14e speelt Brian klarinet in het schoolorkest. Daarnaast speelt hij vele andere instrumenten.
Pas in 1960 begint Brian met gitaar-spelen. Als supersnelle leerling kan hij al na een jaar goed meekomen met de band. Daarbij vallen vooral zijn kunsten op de slidegitaar op. Vrijwel niemand in de bluescene van London rond 1960 kan zo’n geluid uit zijn gitaar halen. Het is juist de sound waarmee Elmore James beroemd is geworden.
Medio 1964 als Brian al heeft bereikt wat hj altijd wilde: stergitarist zijn in een bluesband. Nee, niet in een bluesband, maar in ZIJN EIGEN bluesband. Belangrijkste factor is dat je cool kunt kijken. Een soort mix van boosheid, vermoeidheid, nonchalance en vooral heel veel arrogantie.
Andrew Loog Oldham
I wanna be your man
The under assistant west coast promotion man
Who’s driving your plane?
Bobby Keys ✞
23total visits,1visits today