
Op 10 juni 1910 wordt Chester Arthur Burnett geboren in White Station, Mississippi. Hij is de zoon van Leon ‘Dock’ Burnett. E$en man met Ethiopische wortels die als landarbeider werkzaam was. Zijn moeder was Gertrude Jones, een kokkin en huisbediende. Waarschijnlijk is White Station éen van de meest deprimerende plaatsen op aarde, gelegen midden in de katoenplantages van het Zuiden. Ze zijn daar hun beroemd geworden plaatsgenoot niet vergeten.

De nieuwgeboren man is vernoemd naar Chester A. Arthur, een Republikeinse Advocaat die van 1881 tot 1885 de 21e President van de Verenigde Staten was. Als advocaat verdedigde hij Elisabeth Jennings die in 1854 de toegang tot de tram in New York was geweigerd vanwege haar huiskleur. Hij won de zaak en de segregatie in de tram werd in New York afgeschaft.


Het leven van de jonge Chester is hard en zwaar. Als hij één jaar is gaan zijn ouders uit elkaar. Hij vertrekt samen met zijn moeder naar Monroe County, Georgia. Het ligt vlak bij de staatsgrens met Alabama. Het is ook geen wereldstad, maar wel iets meer richting bewoonde wereld dan White Station.

Zijn moeder was geestelijk behoorlijk labiel, De
Geen school, maar werken op de plantage. Hij ontbeert een geborgen “thuis”. Moeder brengt geen enkel enthousiasme op voor haar zoon noch de rest van haar gezin. Wat we tegenwoordig een “postnatale depressie” zouden noemen, was in 1910 van enig begrip geen sprake.
De thuissituatie escaleert uiteindelijk zodanig uit de hand, dat zijn moeder hem op 11-jarige leeftijd (!) het huis uit gooit. Hij moet maar bij zijn oom gaan wonen. Die blijkt geen haar beter dan zijn zus en mishandelt de jongen vreselijk. Als hij 13 is, dan vlucht hij en loopt zo’n 120 kilometer om zich bij zijn vader te melden. Wat hij niet verwacht: hij wordt liefdevol in diens gezin en familie opgenomen.
in een muzikale familie. Die had ook veel vrienden waarvan Chester een hoop leerde.

Op zijn 15e is Chester helemaal idolaat van Jimmie Rodgers, de “zingende treinremmer”. Voor de jongere lezers: lange vrachttreinen hadden als laatste wagon een remmershuisje. Die was nodig als een lange vrachttrein een berg afreed en het gewicht de locomotief dreigt voort te duwen.
Jimmie had een bepaalde hoge uithalen zijn zang en dat was zijn handelsmerk: dat waren zijn “blue yodels”. Qua tekst zat deze muziek erg dicht tegen de blues aan. Prachtige tekst in zijn Blue Yodel #1 (T for Texas):
T for Texas, T for Tennessee
T for Texas, T for Tennessee
T for Thelma, that gal that made a wreck out of me
f you don’t want me mama, you sure don’t have to stall, oh Lord
If you don’t want me mama, you sure don’t have to stall
‘Cause I can get more women than a passenger train can haul
‘I’m gonna buy me a pistol just as long as I’m tall, Lawd, Lawd
I’m gonna buy me a pistol just as long as I’m tall
I’m gonna shoot poor Thelma just to see her jump and fall.
I ‘m going to where the water drinks like cherry wine, sing ‘em boy sing ‘em
Lord I’m goin’ where the water drinks like cherry wine
‘Cause this Georgia water tastes like turpentine
I’m gonna buy me a shotgun with a great long shiny barrel
Gonna buy me a shotgun with a great long shiny barrel
I’m gonna shoot that rounder that stole away my gal
Rather drink muddy water sleep in a holler log
Rather drink muddy water sleep in a holler log
Than to be in Atlanta treated like a dirty dog

Chester doet zijn uiterste best om het geluid van de jodel na te doen, maar hij komt niet veel verder dan een schorre schreeuw. Iemand omschrijft het geluid dat Chester voortbrengt als een schreeuw van een huilende wolf.

Hij denkt direct terug aan een verhaal dat zijn opa hem vaak vertelde over de eenzame huilende wolf (Howlin’ Wolf) die in het bos rondliep op zoek was naar stoute kinderen. Het verhaal maakte op hem veel indruk. Chester heeft zijn artiestennaam gevonden.
In 1942 wordt Chester “onder de wapenen” geroepen. Hoewel mannen van kleur weinig invloed hadden in de
maatscahppij,Hij kwam terecht bij . Dat was een bekend onderdeel: de Buffalo Soldiers.
Chester bleef ongeveer tot 1944 bij dit onderdeel actief. Toen werd het opgeheven. De cavalerie had definitief afscheid genomen van de paarden. Voortaan zou het onderdeel alleen tanks kennen.




Sam Phillips schrijft op 18 december 1951 een cheque uit van $ 150 als vergoeding voor plaatopnamen. Zo’n deal leverde dan ook het eigendom van de opname. Werd het een flop dan had de eigenaar echt, bij succes liep hij binnen en niet de artiest. In deze sessie werd de Passing By Blues opgenomen.
Philips heeft een studio in Memphis Tennessee, maar geen platenlabel. Dan komt Ike Turner in beeld. Hij weet de opnames te slijten aan Chess Records in Chicago en het bedrijf van Joe Bihari in Los Angeles. Begin jaren ’50 werden de platen op 78 rpm uitgebracht. Ze waren van het breekbare bakeliet.

Het is het nummer Rocket 88 dat een enorme hit wordt. Dat levert Sam Philips zo veel geld op dat hij daarmee zijn wens kan alten uitkomen. Eind 1952 start hij zijn Sun Records. Ook daarover is veel meer te lezen op Ike Turners bladzijde.


In 1956 wordt zijn opname “Smoke Stack Lightning” een knaller van een hit. Hij zingt dit nummer al in vele variaties al vanaf de jaren ’30 toen hij met Charley Patton optrad. Volgens Wolf was het nummer geïnspireerd op de stoomtreinen die ’s nachts voorbij reden in een wolk van stoom, licht en een regen van vonken. Het nummer bereikt de 11e plaats in de R&B-charts van Billboard.


Vaste gasten in de band van Howlin’ Wolf:
- Little Walter (speelt mondharmonica in de band en schrijft nummers);
- Hubert Sumlin’ (gitarist van de band);
- Gebroeders Chess: gaven hem een goede platendeal;
- Willie Dixon (bassist en schrijver van de meeste nummers).
- Otis Spann (piano)
De zomer van 1960 is erg productief. In juni 1960 neemt Chester het nummer Spoonful op. Ook dit is een Willie Dixon nummer. En zoals altijd ook gebaseerd op eerdere nummers die ooit formeel zijn vastgelegd als A Spoonful Blues van Charley Patton (1929), Cocaïne Blues van Luke Jordan (1927) en All I Want Is A Spoonful van Papa Charlie Jackson.

Ook bij de opname van Spoonful is het gebruikelijke stelletje muzikanten aanwezig. Omdat ze dat op elke opname doen, wordt het een complet ingewerkte en ingespeelde band die niet onder deed voor een bekende band.
In 1960 juli neemt Howlin’ Wolf het Willie Dixon nummer “Back Door Man’ op. Het gaat om een typisch fenomeen uit het Zuiden, waar veel vrouwen er een buitenechtelijke relatie op na houden. Blueszangeres Sara Martin zong al in 1925: “”Every sensible woman got a back door man”. Ook Charley Patton, Lightnin’ Hopkins en Blind Willle McTell hebben het onderwerp bezongen.
Op de opname van Back Door Man zijn Otis Spann (piano), Hubert Sumlin en Freddie King )gitaar), Willie Dixon (contrabas) en Fred Below (drums) te horen). Een citaat:

Eind 1962 verschijnt de eerste “best of” LP, hoewel dat niet zo duidelijk op de hoes staat. Het gaat om twaalf singles op het Chess-label die tussen 1959 en 1962 zijn opgenomen. De bijnaam van deze LP is de “Rocking Chair”, zo genoemd naar de afbeelding op de hoes.

Het Ellis Auditorium in Memphis, Tennesse is in het begin van de jaren ’20 van de vorige eeuw gebouwd. Het biedt plaats aan zo’n 10.000 toeschouwers.
Het Auditorium was geheel uitverkocht, Wat ook wel logisch was met deze (toen al) legendarische line-up.
Het concert vond plaats op 6 augustus 1960.


In Engeland was er een grote schare fans voor de blues. Een van hen was Chris Barber, een bekende bandleider in het VK. Hij zette zich vanaf het eind van de jaren ’50 om bluesmuzikanten naar Europa te halen. Als het nodig was dan sliepen de gasten gewoon bij hem thuis.

In Europa was veel meer aandacht voor de origine bluesartiesten. Vooral door de voortrekkersrol van Engeland, maar ook vanuit andere landen waar de AFN (American Forces Network) is te ontvangen. Dat station besteedt naar verhouding veel aandacht aan de muziek van het zwarte deel der natie. Voor de zekerheid werden de concerten van 1964 opgenomen. In de jaren ’70 verscheen daarvan een ‘witte plaat’ (= een illegale uitgebrachte plaat zonder toestemming van de artiest, plaatsenmaatschappij of wie dan ook).

Tijdens vrijwel elk optreden bleef de taperecorder meelopen….Omdat de band uit een aantal zeer ervaren muziekanten bestond was het opnemen een makke. Vaak was er weinig verschil tussen het podium en de studie. Alles ging in één take.

Je kunt het je nu niet meer voorstellen, maar in de USA was de situatie heel anders. Daar was de aandacht niet gericht op “vroeger”, maar op “nu” en de artiesten die daarbij hoorden. Denk dan vooral aan de hits van Motown en de solo van Atlantic (Aretha Franklin, Otis Redding, Marvin Gaye).

Hėt keerpunt werd veroorzaakt door The Rolling Stones. Zij zijn in het voorjaar van 1965 in de USA om opnames te maken. Hun hit is dan ‘The Last Time’. Ze worden gevraagd voor Shindig voor een aantal nummers te spelen. . Dat was een TV-programma dat “nationwide” werd bekeken. Ja, de Stones wilden graag in de show spelen, maar stelden als lid dat een van hun blueshelden in het voorprogramma zou spelen. De programmaleiding kon kiezen tussen Muddy Waters of Howlin’ Wolf. Voor het eerst zagen miljoenen Amerikanen waar die Engelse jongens hun inspiratie vandaan haalden.


Het optreden in Shindig opent heel veel deuren. Natuurlijk was het ook de bedoeling van de Rolling Stones, maar het effect blijkt veel sterker te zijn. En belangrijker: het is blijvend.


De Super, Super Blues Band bestond uit Muddy Waters, Bo Diddley en Howlin’ Wolf. Op deze LP uit 1968 spelen ze elkaars werk. Wat als eerste opvalt is dat de geluidskwaliteit er in een jaar of acht giga op vooruit is gegaan. Veel “ouwe getrouwen” zijn er gewoon bij: Naast Bo, Chester en Muddy op gitaar en zang spelen Clifton James (drums), Hubert Sumlin (gitaar), Otis Spann (piano), met als verrassing Buddy Guy op de bas. Klinkt als het was: een gezellige middag swingen in de studio.

De Avalon Ballroom op 1244 Sutter Street was open van 1966 tot 1969. In die periode speelt het een grote rol in de opkomst van de psychedelische muziek. Groepen als The Byrds, The Doors en Grateful Dead traden vaak op. Hier staat Janis Joplin in het vooprogramma.
Deze poster werd getekend door Anton Kelly.


Eerbetoon aan Howlin’ Wolf. In Londen nodigen Eric Clapton, Steve Winwood, Charlie Watts (✞) en Bill Wyman hem uit om 12 van zijn bekendste nummer nog eens op te nemen. Maar dan in de UK-stijl. De opnames vonden plaats tussen 2 en 7 mei 1970 in de Olympic Sound studios in Londen. De plek waar de Rolling Stones kind aan huis waren. Ook deze plaat kwam uit op het Chess-label.

Tijdens de opnamen is hij al erg ziek. Tussen de sessies door wordt hij in een Londons ziekenhuis gedialyseerd. Hij is dan nog maar 60 jaar. Later dat jaar wordt hij ook getroffen door een aantal hartaanvallen. Een flink deel daarvan wordt veroorzaakt doordat hij zijn eigen gezondheid als “niet lullen, maar doorgaan” behandelt.



Op 22 november 1975 geeft Howlin’ Wolf in het Chicago Amphi Theatre zijn laatste show. Hij geeft echt alles, inclusief de “Crawlin’ King Shake” waarbij hij kronkelend over de vloer gaat.
Na afloop moet hij door de aanwezige hulpverleners worden gereanimeerd. Zijn gezondheid blijkt veel slechter dan door iedereen in zijn omgeving werd gedacht.


Dit optreden was zijn laatste. Hij komt de gevolgen van de reanimatie niet meer te boven. Hij sterft op 10 januari 1976 in Hines, IlIinois. Na zijn overlijden worden in de hele wereld herdenkingsbijeenkomsten georganiseerd. Een aantal daarvan groeit uit tot tot een jaarlijkse bijeenkomst.

In 1991 wordt Howlin’ Wolf toegevoegd aan de Rock ’n Roll Hall of Fame. Bonnie Raitt introduceert hem: “Er was iets donker erotisch aan zijn muziek en tegelijkertijd zo eenzaam en triest.”
Uiteraard is onderdeel van de herwaardering van de blues (en vooral van de pioniers) een vrijwel eindeloze hoeveelheid heruitgaven en verzamelplaten. Niet alleen op CD, maar de laatste jaren vooral ook op Vinyl. Want als er iets 100% retro is…

Voor de liefhebbers zijn de platen met “onbekend materiaal” het interessants. Natuurlijk weet iedereen dat het destijds door de artiest en/of platenmaatschappij als inferieur werd beoordeeld, maar ach…geld is geld.

© Ronald Nijenhuis (Laatste update: 2 mei 2023)
31total visits,2visits today